BİR AŞK EVRİMİ
Reyhan altı – yedi yaşlarında bir çocuktu. Gece yarısı tatlı uykusundan ağlayarak uyandı. Yattığı oda hafif loştu. Yavaşça uyandı, yatağında doğrulup oturmaya çalıştı.
Gözlerinden akan iri yaş taneleri annesinin özenle diktiği beyaz geceliğinin önünü ıslatmıştı. Endişeli gözlerle etrafına bakındı. Odada eksik yoktu. Yan yana yattığı küçük kız kardeşi mışıl, mışıl uyuyordu. Yaşlı gözlerini karşıdaki yatağa çevirdi. Annesi ve en küçük kız kardeşi de birbirine sarılmışlar uyuyorlardı. Onları görünce biraz içi rahatladı. Çok sevgili anneciği oradaydı.
Gördüğü rüyanın tesirinden bir türlü sıyrılamadı, hıçkırıkları daha da artarak Allah’a yalvarmaya başladı.
- Allahım ne olur annemi alma. O na bir hal olursa ben yaşayamam. Dayanamam. Diye inledi.
Oysa annesi hasta filan değildi. Fakat Reyhan’ın küçük kalbi olası bir acıyla burkuluyor, annesi bir gün ölüverir diye korkudan çıldırıyordu. Çünkü Reyhan şimdi, ilk aşkını yaşıyor, annesine karşı hissettiği büyük tutkuyla onu kaybetmekten korkuyordu. Annesi henüz onun da kalbinde TEK ti.
Şüphesiz ki Annesi de Reyhan'ı, onu ilk kucağına aldığı günkü heyecanla ve karşılık beklemeyen bir AŞK la seviyordu. Günler, günleri takip etti. Reyhan yavaş, yavaş büyüdü. Bir sürü arkadaşları oldu. Onları sevmeye başladı. Günler geçiyor, Reyhanın kalbinde yeni yeni tutkular yeşermeye başlıyordu.
İlk okul beşinci sınıfa gelmişti. Sınıf arkadaşları içinde sarışın, mavi gözlü bir erkek arkadaşı vardı. Ali….. Bir gün baktı ki gözleri onun için yaşlar dökmeye başlamış. Kalbi bir başkalaşımla titriyor, , yepyeni bir sevgi ile çarpmaya başlıyordu. Bu çok hoş bir o kadar da masum bir tutkuydu. Şimdi de onu kaybetmekten korkuyor ve bu korku ile ağlıyordu. Reyhanın anne göğsünde ilk sütü emerken tatmaya başladığı annesine karşı olan AŞK ı evrimleşiyor ve renk değiştirmeye başlıyordu. Şimdilerde artık annesi küçük kızının kalbinde TEK olma vasfını yitirmeye başlamıştı bile. Bu ilk başlangıçtı.
Annesi ise halâ, onu ilk kucağına aldığı günkü heyecanla ve karşılık beklemeyen bir AŞK la seviyordu. O hala annesinin kalbindeki tek aşktı.
Günler birbirini kovaladı. Ali’yi bir başkası kaptı. Reyhanın kalbi ilk defa ayrılığın acısını tattı fakat gördüğünün bir serap olduğunu anlayamadı.
Günler hızla geçiyor, Reyhanın kalbindeki AŞK evrimini sürdürüyordu…
Reyhan, Öğretmenlerini sevdi…
Okulunu sevdi….
Arkadaşlarını sevdi….
İşini, gücünü sevdi…..
Sevdi, sevildi……… fakat karşısındaki kalplerde asla TEK olamadı.
Bir şeyler eskiyordu içinde. Her yeni sevgi bir diğerini gölgeliyordu. Kalbindeki anne ise yavaş yavaş gidiyor, Reyhanın kalbine giren diğer sevgilerin gölgesinde soluklaşıyordu.
Ne yazık ki, Bir şeyler eksikti bu sevgilerde… VEFA….İşte bu yoktu hiç birinde.
Annesi ise halâ, onu ilk kucağına aldığı günkü heyecanla ve karşılık beklemeyen bir AŞK la seviyordu.
Günler hızla geçiyor, Reyhanın kalbindeki AŞK evrimini sürdürüyordu…Bir gence yöneldi kalbi. Şimdi de onu kaybetmekten korkar oldu. Geceleri yine ağlar oldu. Fakat gözyaşları artık annesini kaybetme korkusu ile değil, sevdiği genç içindi!!!
Nihayet kalbindeki AŞK , onu bir yuva kurmaya yöneltti. Evlendi..
Bu onun kalbindeki AŞK ın bilmem kaçıncı evrimiydi. Sevdi, sevildi fakat karşısındaki kalpte asla TEK olamadı.
Annesi ise halâ, onu ilk kucağına aldığı günkü heyecanla ve karşılık beklemeyen bir AŞK la seviyordu. O yalnız anacığının kalbinde TEK ti.
Bir gün ANNE olacağını öğrendi Reyhan. Sevinçten deliye döndü. Gün geldi çattı. Minik yavrusunu kucağına aldı. Ona şefkatle sarıldı. Emzirdi…. Bu alış verişle, kalbinde mevcut olan AŞK doruğa ulaştı. Artık hiçbir şeyin gölgeleyemeceği en hakiki şekli almıştı kalbindeki AŞK. Evlat sevgisiydi bu. Hiçbir şeyin eksiltemeyeceği, yok edemeyeceği renge boyanmıştı kalbi.
Reyhan’ın annesi ise halâ, onu ilk kucağına aldığı günkü heyecanla ve karşılık beklemeyen bir AŞK la seviyordu
Artık hiç huzur kalmamıştı Reyhanın yüreğinde. Çok mutluydu ama huzursuzdu. Bu bambaşka bir duygu, bambaşka bir korkuydu. Onu kaybetmekten korkması hiçbir şeye benzemiyordu. AŞK ların en büyüğü en can yakıcısıydı bu.
Bir çocuk, bir çocuk daha…..
Annesi ise halâ, onu ilk kucağına aldığı günkü heyecanla ve karşılık beklemeyen bir AŞK la seviyordu.
Artık Reyhanın kalbinde üç büyük AŞK vardı. Bunlar birbirinden ayrı ve farklı değildi. Her biri başlı başına TEK ti ve asla bir birini gölgeleyemiyordu.
Reyhan hep korku içindeydi. Onları kaybetmek korkusu.
Annesi ise halâ, onu ilk kucağına aldığı günkü heyecanla ve karşılık beklemeyen bir AŞK la seviyordu.
Günler günleri kovaladı. Çocuklar büyüdü. Reyhan yavrularını tarifi yapılamayan bir AŞK la seviyordu. Bu AŞK yüreğindeki tüm sevgileri bastırmıştı. Dayanılmaz bir tutkuydu bu.
Annesi ise halâ, onu ilk kucağına aldığı günkü heyecanla ve karşılık beklemeyen bir AŞK la seviyordu. Reyhan hala annesinin kalbinde TEK ti.
Gün geldi… Acı gün, beklenen son geldi.
Reyhanın bir zamanlar kaybetmekten korkarak hıçkırıklara boğulduğu anneciği bu dünyayı terk etmek üzeredeydi ve Halâ, onu ilk kucağına aldığı günkü heyecanla ve karşılık beklemeyen bir AŞK la seviyordu.
Fakat Reyhanı şimdi başka korkular almıştı. Tıpkı kendi annesi gibi o da kendi yavrularını düşünüyordu.
Annesi ise halâ, onu ilk kucağına aldığı günkü heyecanla ve karşılık beklemeyen bir AŞK la seviyordu.
Ve nihayet Reyhan'ın anneceği bu dünyayı terk etti……gitti.
Reyhan o an en hakiki aşkın sadece
'BİR ANNENİN EVLADINA KARŞI OLAN AŞKI' olduğunu ve bu güne kadar kendinin, ancak annesinin kalbinde TEK OLABİLDİĞİNİ anladı.
Yine ağlamaya başladı, bir gün gelecek O da çocuklarının kalbinde TEK olamıyacak ve şimdi kendine deli gibi bağlı olan yavruları kalplerinde başka başka heveslerle çok uzak iklimlere uçacaklardı.
A.İlhan EZEL
Tüm ifadeler:
66