Çocuklarda Kekemelik, Sebepleri ve Tedavisi.

Aileyi çok üzen kekemeliğin nedeni kesin bir şekilde bilinmemekle beraber bazen doğuştan olduğu, bazen de psikolojik ve nörotik kökenli kekemeliklerin oluştuğu konusunda psikologlar fikir birliğine varmışlardır.

Kekemeliğin Oluşumundaki Risk Faktörleri.

Aile bireylerinden herhangi birinin kekeme oluşu, diğer bireyler için bir risk faktörüdür. Ayrıca  çocuktaki  güven problemlerinin  kekemeliği oluşturduğu ve ya var olanı arttırdığı saptanmıştır.

Özellikle ebeveynlerin yanlış tutumları, çok hızlı konuşmaları, çocuklarına konuşmaları için az zaman tanımaları ve acele ettirmeleri,  aşırı mükemmeliyetçi olmaları gibi hatalı davranışları yahut yaşamlarında ani ve beklenmedik değişikliklerin olması, yeni bir kardeşin aileye katılması, çevre değişikliği gibi olayların  kekemeliği başlatan ve ya var olanı arttırmada rol oynadığı görülmüştür. 2 ilâ 4 Yaş Çocukların Dil Gelişimi Dönemidir.

Genelde 2 ila 4 yaş arası çocuklarda rastlanan ve çeşitli şekillerde gelişen türleri vardır. Blok türü takılmalar, uzun süren ses uzatmaları gözlemlendiğinde, uzman bir terapist yardımı    kaçınılmazdır.

Tedaviye Başlama Zamanının Tespiti Önemlidir.

Çocuğun kendi  durumundan rahatsız olmaya başlamasıyla, bazı psikolojik huzursuzlukların  arttığı görülür. İşte bu  durumlar çocuğun tedaviye  başlama zamanının habercisi olarak değerlendirilmelidir. Tedavinin başlaması için en uygun dönem, çocukta kendi durumu hakkında bir farkındalık başlamadan önce davranmaktır.

Bu dönemde aileye çok iş düşer. Çocuk konuşurken takılmaya başlayınca, sabırla sözünü bitirmesi beklenmeli, hiç bir baskı uygulanmamalı, acele ettirilmemeli sadece yanında olunduğu hissettirilmelidir.

Tedavinin uzun soluklu bir yol olduğu, bu süreçte ailenin sakin ve sabırlı olmaları gerektiği   konusunda bilgilendirilmelidirler.

Bu Süreçte Ailenin Davranışları Nasıl Olmalıdır?

Çocukla konuşurken  göz teması kurmak, bir şeyler anlatırken ve ya konuşurken anlattıklarının dikkatle dinlendiğine, sözü bitene kadar sözünün kesilmeyeceğine inandırılması önemlidir. Aksini düşünmesi onu telaşlandıracak ve fazla kekelemesine sebep olacaktır. Bu arada hafif fiziksel temaslarla onu cesaretlendirmek,  ailenin yapabileceği en büyük yardımlardır. Tedavi noktasında ailenin yardımları,  mutlaka dil ve konuşma terapisi eşliğinde devam etmelidir.

Bazı çocuklarda 6-7 yaş döneminde kekemeliğin yavaş, yavaş hız kestiği yahut  tamamen düzeldiği de görülen durumlardandır. Lakin belki kendiliğinden düzelir düşüncesiyle tedaviyi geciktirmek hatalı olur. Bu dönemde çocuğun oyun özgürlüğü, arkadaş ilişkileri kontrollü bir serbestlikle egale edilmeli, çeşitli atletik spor aktiviteleri, yüzme seansları, at binme, resim yapma veya müzik çalışmaları için ortam hazırlanmalı, çocuğu hasta psikolojisinden uzaklaştıracak, dikkatini faydalı ve eğlendirici aktivitelere yöneltmek sağlığına daha çabuk kavuşmasını sağlayacak yararlı davranışlardır.

Başarıları fark edilerek ödüllendirilmeli, yaşama ve başarma sevincini arttıracak, özgüvenini  geliştirecek destekleyici  uygulamalar olup tedavisini olumlu etkileyecek yardımcı yöntemlerdir.